บทที่ 7 หลักในการรับใช้ (6.3-21) ทัศนะต่อเงินทอง
1. มีพระวจนะเป็นมาตรฐานในการรับใช้ 3
จงสั่งสอนและสนับสนุนให้กระทำตามหน้าที่เหล่านี้ 3ถ้าผู้ใดสอนผิดไปจากนี้ และไม่ยอมเห็นด้วยกับพระวจนะอันมีหลักของพระเยซูคริสตเจ้าของเรา และคำสอนที่สมกับทางของพระเจ้า 4
2. มีแรงจูงใจที่ถูกต้องไม่ใช่รับใช้เพื่อเงิน 4-5
ผู้นั้นก็เป็นคนทะนงตัวและไม่รู้อะไร เขาชอบทุ่มเถียงและโต้แย้งในเรื่องคำ ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดการอิจฉากัน การทะเลาะวิวาทกัน การกล่าวร้ายกัน การไม่ไว้วางใจกัน 5และการด่าทอกันระหว่างผู้ที่มีใจทรามและไร้ความสัตย์จริง ที่คิดว่าทางของพระเจ้านั้นเป็นทางได้ประโยชน์
3. มีความพอใจในการเลี้ยงดูของพระเจ้า 6-10
3.1. เราได้รับประโยชน์มากมายจากทางของพระเจ้า
3.2. พร้อมทั้งความสุขใจ 7เพราะว่าเราไม่ได้เอาอะไรเข้ามาในโลกฉันใด เราก็เอาอะไรออกไปจากโลกไม่ได้ฉันนั้น 8แต่ถ้าเรามีอาหารและเสื้อผ้า
3.3. ให้เราพอใจด้วยของเหล่านั้นเถิด
3.4. ส่วนคนเหล่านั้น ที่อยากร่ำรวยก็
3.4.1. ตกอยู่ในข่ายของความเย้ายวน
3.4.2. และติดบ่วงแร้วและในความปรารถนานานาที่ไร้ความคิดและเป็นภัยแก่ตัว
3.4.3. ซึ่งทำให้คนเราต้องถึงความพินาศเสื่อมสูญไป 10
ด้วยว่าการรักเงินทองนั้น เป็นมูลรากแห่งความชั่วทั้งมวล และเพราะความโลภนี่แหละ จึงทำให้บางคนห่างไกลจากความเชื่อ และตรอมตรมด้วยความทุกข์
4. ตั้งมั่นอยู่ในหน้าที่การรับใช้ 11-16 “คนของพระเจ้า”
ในพระคัมภีร์ใหม่มีใช้อยู่ 4 ครั้ง คือตอนนี้
- 1 ทิโมธี 6:11:แต่ท่านผู้เป็นคนของพระเจ้า
- 2 ทิโมธี 3:17: เพื่อคนของพระเจ้าจะพรักพร้อมที่จะกระทำการดีทุกอย่าง
- ฮีบรู 10:21:และเมื่อเรามีปุโรหิตใหญ่เหนือหมู่คนของพระเจ้าแล้ว
- 3 ยอห์น 1:11: ผู้ที่ทำดีก็เป็นคนของพระเจ้า ผู้ที่ทำชั่วก็ไม่เห็นพระเจ้า
4.1. มุ่งมั่นในความชอบธรรม ต่อสู้อย่างเต็มกำลัง รักษาคำกำชับนี้ให้ดี
คำแนะนำสำหรับคนมั่งมี 17-19
17สำหรับคนเหล่านั้นที่มั่งมีฝ่ายโลก จงกำชับเขาอย่าให้มีมานะทิฐิ หรือให้เขามุ่งหวังในทรัพย์ที่ไม่เที่ยง แต่จงหวังในพระเจ้าผู้ทรงประทานทุกสิ่ง เพื่อความสะดวกสบายของเรา 18จงกำชับให้เขากระทำดี ให้กระทำดีมากๆ ให้เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และไม่เห็นแก่ตัว 19อย่างนี้จึงจะเป็นการวางรากฐานอันดีไว้สำหรับตนเองในภายหน้า เพื่อว่าเขาจะได้รับเอาชีวิต ซึ่งเป็นชีวิตอันแท้จริง
คำเตือนสำหรับทิโมธี (20-21)
ทิโมธีเอ๋ย จงเฝ้ารักษาสิ่งที่ท่านได้รับมอบหมาย จงหลีกหนีจากคำพูดที่ไร้คุณธรรมและโง่เขลา และการโต้แย้งที่สำคัญผิดว่าเป็นความรู้ บางคนยอมรับความรู้นี้จึงหลงไปจากความเชื่อ ขอพระคุณดำรงอยู่กับท่านทั้งหลาย(สำเนาโบราณบางฉบับว่า กับท่าน) เถิด